چرا ژیلا صادقی فعالیتی در شبکه های اجتاعی ندارد؟!+عکس
روزها به واسطه گسترش شبکه های اجتماعی و با پیشرفت تلفن های همراه بسیاری از هنرمندان فاصله شان را با مخاطبان شان کم کرده اند و برخی از آنها بر این باورند صفحات شخصی آنها در فضاهای مجازی برای شان حکم یک رسانه شخصی را دارد و آنها می توانند با تکیه بر آن از میزان وابستگی شان به مطبوعات کم کنند و بی واسطه با مخاطبان شان در ارتباط باشند. اما ظاهرا این بی واسطه بودن گاه برای آنها ایجاد دردسر کرده و باعث بروز حواشی شده که بازتاب آنها تا مدت ها دامنگیر آنها شده است. پررنگ شدن هنرمندان در شبکه های اجتماعی بهانه ای شد تا در این شماره به سراغ یک هنرمند و روانشناس برویم و این موضوع را با آنها به بحث بگذاریم. ژیلاصادقی، مجری تلویزیون جزو معدود هنرمندانی است که در شبکه های اجتماعی فعالیتی نداردو او معتقد است این شبکه ها از فضای ناامنی برخوردار هستند که موجب ایجاد حاشیه برای هنرمند می شوند. به همین خاطر در طول سال ها ترجیح داده از این فضا دوری کند و ارتباط خودش با مخاطبان را صرفا به مطبوعات بسپارد. او بر این باور است گسترش شبکه های اجتماعی نه تنها هنرمندان را به مخاطبان شان نزدیک تر نکرده بلکه حواشی ای را برای آنها ایجاد کرده است. گفت وگوی ما را با او در زیر می خوانید. چه ایرادی؟ ژیلاصادقی: در تمام این سال ها تلاشم بر این بوده که روی جایگاه مجری مولف بودن خودم تاکید داشته باشم چرا که بر این باورم هر کاری اگر به نحو شایسته و درستش انجام شود به مراتب بهتر از آن است که ما در رشته های مختلف بدون آنکه تخصصی در آن داشته باشیم مدام سرک بکشیم و به دیگران بگوییم ما در این زمینه هم دستی داریم. تبیان
بسیاری از هنرمندان با وجود ادعایی که مبنی بر انتقادپذیری دارند از این روحیه برخوردار نیستند و این موضوع باعث می شود به دلیل فرهنگ عریان شبکه های اجتماعی مورد قضاوت و انتقادهای تند قرار بگیرند. این مورد قضاوت قرار گرفتن ها که این روزها دامنه اش هر روز در حال وسیع تر شدن است و گاه به انتقادهای بی رحم و توهین هم می انجامد روح هنرمند را آزار می دهد و باعث می شود او از نظر روحی آسیب ببیند
این بزرگ ترین اشتباهی است که برخی هنرمندان دچار آن شده اند تصور کرده اند با ایجاد شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک و اینستاگرام می توانند برای خودشان رسانه های شخصی را ایجاد و به نوعی حضور روزنامه نگاران را کمرنگ کنند در حالی که اهالی مطبوعات با توجه به تخصصی که دارند به مراتب بیشتر و بهتر می توانند هنرمند را به نحوی شایسته به مخاطب معرفی کنند
خانم صادقی شما جزو معدود هنرمندانی به شمار می روید که در فضای مجازی صفحه ای ندارید، چرا در این فضا فعالیت نمی کنید؟
ژیلاصادقی: بزرگ ترین دلیلش این است که فضای مجازی را امن نمی دانم و معتقدم فرهنگ استفاده از آن هنوز جا نیفتاده است. به همین خاطر نتوانستیم بهره گیری درستی از آن داشته باشیم. در چنین شرایطی ترجیح می دهم وارد این فضا نشوم تا مصون بمانم.
بسیاری معتقدند ماهیت فضای مجازی باعث شده، افراد دچار نوعی دوگانگی شوند و ترجیح بدهند در شبکه های اجتماعی از نقاب استفاده کنند؟
ژیلاصادقی: این سوال شما بسیار ریشه ای است و پاسخ به آن در حوزه تخصصی من نیست و شاید بهتر باشد یک روانشناس یا جامعه شناس به آن پاسخ دهد. اما اگر بخواهم فارغ از بحث تخصصی و به عنوان یک فرد رسانه ای به این سوال پاسخ بدهم باید بگویم شبکه های اجتماعی که این روزها تعداد آنها هم کم نیست و مدام هم به تعداد آنها اضافه می شود به سرعت در حال افزایش است و ما خیلی وقت ها بدون آنکه دانش کافی پیرامونش به دست آوریم از آن بهره می گیریم. نمی توان این موضوع را انکار کرد که ماهیت این فضاها جذاب است و فرد را به سمت خودش می کشاند اما گاه بیشتر از آنکه ما درمورد بهره گیری از آن عاقلانه رفتار کنیم جو زده عمل می کنیم. در حالی که از این فضا می توان برای بالابردن سطح کیفی زندگی هم بهره گرفت و با گذاشتن پست و عکس های مناسب سطح معلومات افراد را افزایش داد، اما متاسفانه این روزها شبکه های اجتماعی بیشتر به محلی برای رقابت ناسالم میان افراد بدل شده و دوستان، آشنایان و همکاران ناخواسته با یکدیگر وارد جنگ روانی می شوند.
این جنگ روانی، گاه به محلی برای زورآزمایی افراد به ویژه هنرمندان هم بدل می شود و بسیاری از آنها برای به دست آوردن تعداد فالور یا لایک های بیشتر حاضرند دست به هر کاری بزنند؟
ژیلاصادقی: متاسفانه همین طور است و همان طور که به درستی اشاره کردید این زورآزمایی و لشکرکشی متاسفانه در میان هنرمندان بیشتر وجود دارد. هر چند که این مساله شاید در ظاهر بسیار ساده باشد اما در واقع باعث آسیب زدن به شخصیت فرد می شود چرا که او را به بیماری توجه مبتلامی کند و وی را به فضای ناسالمی سوق می دهد که ممکن است در این فضا اعتماد به نفسش را از دست دهد یا دچار نوعی اعتماد به نفس کاذب شود. اینکه همه دغدغه ما در این باشد عکسی که در اینستاگرام می گذاریم بیشتر از سایرین فالو شود ناخودآگاه جو ناسالمی را ایجاد می کند که برای سلامت روان هنرمند و جامعه مضر است.
این روزها بسیاری از سلبریتی ها بر این باورند که شبکه های اجتماعی برای آنها حکم یک رسانه شخصی را پیدا کرده است و با پررنگ شدن آن دیگر نیازشان به مطبوعات کمتر شده است؟
ژیلاصادقی: این بزرگ ترین اشتباهی است که برخی هنرمندان دچار آن شده اند تصور کرده اند با ایجاد شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک و اینستاگرام می توانند برای خودشان رسانه های شخصی را ایجاد و به نوعی حضور روزنامه نگاران را کمرنگ کنند در حالی که اهالی مطبوعات با توجه به تخصصی که دارند به مراتب بیشتر و بهتر می توانند هنرمند را به نحوی شایسته به مخاطب معرفی کنند.
اما برخی از آنها بر این باورند از این طریق می توانند بی واسطه با مخاطبان در ارتباط باشند؟
ژیلاصادقی: این حرف زمانی درست است که ما بتوانیم از این فضا به نحو شایسته ای بهره ببریم و نگاه تخصصی به آن داشته باشیم. بسیاری از هنرمندان با وجود ادعایی که مبنی بر انتقادپذیری دارند از این روحیه برخوردار نیستند و این موضوع باعث می شود به دلیل فرهنگ عریان شبکه های اجتماعی مورد قضاوت و انتقادهای تند قرار بگیرند. این مورد قضاوت قرار گرفتن ها که این روزها دامنه اش هر روز در حال وسیع تر شدن است و گاه به انتقادهای بی رحم و توهین هم می انجامد روح هنرمند را آزار می دهد و باعث می شود او از نظر روحی آسیب ببیند. برخی از هنرمندان می خواهند با مخاطب شان بی واسطه ارتباط داشته باشند و نقش ژورنالیست را در اطلاع رسانی کمرنگ کنند اما چون در این زمینه تخصص کافی ندارند بیشتر به ایجاد حاشیه دامن می زنند.
یعنی شما فکر می کنید با پررنگ شدن حضور هنرمندان در شبکه های مجازی، حاشیه پیرامون آنها بیشتر شده است؟
ژیلاصادقی: شما غیر از این فکر می کنید؟ اخباری حاشیه ای که طی این، مدت ایجاد شده را رصد کنید متوجه می شوید نه تنها در طول این مدت و این حواشی کمرنگ نشده بلکه به مراتب بیشتر هم شده است، در گذشته این انتقاد را برخی هنرمندها به نشریات زرد وارد می دانستند که آنها نسبت به زندگی شخصی شان کنجکاو هستند و می خواهند از آن سر دربیاورند حالاما خودمان با حضور در این شبکه ها هر روز از شام، نهار، مهمانی رفت و آمدها، سفرهای خارجی و داخلی مان عکس می گذاریم و ادعای بی واسطه بودن با مخاطبان را داریم و زمانی هم که به واسطه یکی از عکاس های مان با انتقادهای تندی مواجه می شویم آن عکس را حذف می کنیم. هر وقت هم که حاشیه دامن ما را گرفت که چرا دست به این کار زدیم وجود چنین پستی را انکار می کنیم یا می گوییم این صفحه را شخصا اداره نمی کنیم و... این رفتارهای پرتناقض بیشتر ما را زیر سوال می برد و باعث ایجاد حاشیه می شود تا اینکه بخواهد از ما محافظت کند. هر چند که در این راه ایراد دیگری هم وجود دارد.
ژیلاصادقی: ایرادی که وجود دارد، این است که برخی هنرمندان ما تصور می کنند، می توانند در تمام رشته ها ورود کنند، مثلابعد از گذشت مدتی بگویند که ما ضمن حضور در رسانه ملی، مثلامستند هم می سازیم، شعر هم می گوییم حتی بیمار هم ویزیت می کنیم و و در کار روزنامه نگاری هم دستی داریم، در حالی که ورود به هر یک از این حوزه ها تخصص خودش را می خواهد و شما نمی توانید با چند سال قرار گرفتن جلوی دوربین به همه این حوزه ها اشراف پیدا کنید. برای اینکه شما درست خودتان را معرفی کنید نیازی نیست که نقش خبرنگار را حذف کنید و در نقش خبرنگار ظاهر شوید. چرا که یک روزنامه نگار با تخصصی که در این حیطه دارد از راه درستش شما را معرفی می کند و اگر خطایی هم در نحوه اطلاع رسانی سر زده شما می توانید به راحتی آن را از چارتی که در اختیار دارید پیگیری کنید اما وقتی مستقیم خودتان وارد عمل می شوید دیگر حفاظ امنیتی را برداشته اید و به تنهایی باید پاسخگوی حواشی و اتفاقات بعد آن هم باشید.
برخی بر این باورند که اگر ما در زمینه حضور در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی فرهنگسازی درستی انجام دهیم، می توانیم جلوی بروز حواشی را هم بگیریم؟
ژیلاصادقی: فرهنگسازی کار خوبی است اما نباید فراموش کرد که زمانبر است و ما در طول زمان ممکن است از این طریق آسیب های جدی را به خودمان وارد کنیم، مخاطب فضای مجازی چند صد نفر نیست که شما بتوانید آنها را در زمان کوتاهی تربیت کنید ما با چندین میلیون نفر سر و کار داریم که هر یک از قشر و فرهنگ متفاوتی هستند چرا در این شرایط و با آگاهی ای که نسبت به جو فضاهای مجازی داریم و خودمان را باید در معرض قضاوت قرار دهیم و بعد نسبت به قضاوت هایی که در مورد ما انجام می شود،گارد بگیریم.
به عنوان سوال پایان، برایم جالب است که تا این حد روی تخصصی بودن مشاغل تاکید دارید و خودتان را هم صرفا یکی مجری مولف می دانید؟
